نا دیده گرفتن برنامه ریزی شده

نا دیده گرفتن برنامه ریزی شده

نادیه گرفتن ممکن است سخت باشد اما می تواند بسیار موثرباشد مواقعی وجود داردکه توجه به رفتار ناخواسته باعث بدتر شدن ان می شود با ما همراه باشید تا نحوه استفاده از نادیده گرفتن برای هدایت رفتار کودک را بیاموزید

 ما احساس می کنیم مهم است که تمام تلاش خود را برای درک دلیل بدرفتاری کودک انجام دهید و از خود سؤالات مهمی بپرسیم..

مانند "کودک من در تلاش است چه نیازی را برآورده کند؟"

"چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم که روش موثرتری برای برآورده کردن نیازهای او بیاموزم؟"

قبل از هر سوالی ما والدین باید از خود بپرسیم که  آیا به اندازه کافی اوقاتی را با کودک خود می گذرانیم یا خیر،

و اینکه آیا این می تواند دلیل علاقه کودک به توجه باشد.

قدرت توجه

توجه برای کودک بسیار ارزشمند است. توجه مثبت به تحسین یا تصدیق غیرکلامی رفتاری اشاره دارد که از دیدن آن خشنود هستید. توجه منفی به تلاش والدین برای متوقف کردن یک رفتار نامطلوب اشاره دارد.

توجه مثبت مانند تمجید، دلبستگی، عزت نفس و امنیت را تقویت می کند.

توجه مثبت به کارهایی اطلاق می شود که شما انجام می دهید تا به فرزندتان بفهمانید که کاری را که او انجام داده دوست دارید.

در حالی که

توجه منفی نامطلوب به نظر می رسد، اما می تواند برای کودک مفید باشد زیرا هنوز توجه است.توجه مثبت به کارهایی اطلاق می شود که شما انجام می دهید تا به فرزندتان بفهمانید که کاری را که او انجام داده دوست دارید.

گاهی اوقات والدین به دلیل مشغله کاری یا تمایل به اجتناب از شرمساری یا ناامیدی عمومی تمایل بیشتری به رفتارهای منفی دارند.توجه والدین برای فرزندان بسیار مفید است.

 گاهی ممکن است متوجه شوید که به رفتارهای منفی بیشتر از رفتارهای مثبت توجه می کنید زیرا عجله دارید. اما، برای کودکان، توجه منفی شما همچنان توجه است. نادیده گرفتن 

توجه را از رفتارهایی که می خواهید کاهش دهید، دور می کند. فرزند شما یاد می گیرد که به خاطر رفتار نادرست مورد توجه قرار نمی گیرد.

نادیده گرفتن چیست و چرا کار می کند؟

نادیده گرفتن یک فرآیند بسیار فعال برای والدین است. مهم است که قبل از هر چیز زمانی که فرزندتان رفتار نامطلوبی از خود نشان می دهد، خود را قاطع نگه دارید. وقتی نادیده می گیرید، به فرزندتان نگاه نکنید یا با او صحبت نکنید تا به کودکتان آموزش دهید تا توجه شما را جلب کند، آنها باید آنچه را که از او انتظار می رود نشان دهند.

به گفته مشاوران  نادیده گرفتنمفید است . زیرا توجه را از رفتارهایی که می خواهید کاهش دهید، دور می کند.

برخی از رفتارهای نامطلوب برای جلب توجه ممکن است

 

مراحل نادیده گرفتن فعالانه رفتارها

برخی از والدین تصمیم می‌گیرند برنامه‌شان را برای نادیده گرفتن رفتارهای نامطلوب به فرزندانشان بگویند.

برخی ممکن است چیزی مانند "از این به بعد، اگر رفتار(های) نامطلوبی انجام دهی  ، من وانمود می کنم که شما را نمی بینم یا نمی شنوم. آیا متوجه شدی ؟"

گام اول این است که انتخاب کنید کدام رفتارها را نادیده بگیرید. این رفتارها باید توجه جویانه باشد و خطر ایمنی برای فرزند شما یا شخص دیگری ایجاد نکند.

گام دوم این است که هرگاه کودک شما رفتار نادرست فوق را انجام داد، تمام توجه خود را از خود دور کنید و در طول این قسمت با کودک ارتباط برقرار نکنید. مهم است

برای کودکان نوپا، نادیده گرفتن ممکن است 20 ثانیه طول بکشد.

برای یک کودک بزرگتر،نادیده گرفتن می تواند چند دقیقه طول بکشد.

صبر کنید تا این رفتار نادرست متوقف شود، سپس به سرعت توجه خود را به کودک برگردانید و او را به خاطر رفتاری که می خواهید ببینید تحسین کنید. این مرحله مهم است و به کودک نشان می دهد که با رفتار مطلوب می تواند توجه را جلب کند و نیازهایش را سریعتر برآورده کند.

 

چگونه رفتارها را به روش صحیح نادیده بگیریم

روانشناسان می گویند

بین «نادیده گرفتن فعالانه در مقابل غفلت» تمایز واضحی قائل می‌شود: «وقتی فرزندتان را نادیده می‌گیرید، او را نادیده نمی‌گیرید یا در حالی که او بدرفتاری می‌کند کنار نمی‌مانید. در عوض، تمام توجه خود را از فرزندتان و رفتار او دور می کنید.» رفتار همان چیزی است که باید نادیده گرفته شود و به محض اینکه رفتار مطلوبی را دیدید، به آن توجه مثبت کنید.

 

 

زمانی که نباید رفتارهارا نادیده بگیرید

نادیده گرفتن باید برای از بین بردن رفتارهای توجه جویانه ای که خطر ایمنی برای فرزند شما یا شخص دیگری ایجاد نمی کند، استفاده شود. رفتارهای خطرناک یا مخرب مانند ضربه زدن یا پرتاب اشیا را نباید نادیده گرفت. توصیه می کنیم در صورت بروز این اتفاق، از پیامدهایی مانند مهلت زمانی برای فرزندتان استفاده کنید.

آماده باش
کودک شما باید با انتظارات جدیدی که از او می شود سازگار شود. فرزند شما باید به مرور زمان ارتباط بین رفتارهای مطلوب = توجه مثبت و رفتارهای نامطلوب = عدم توجه را بیاموزد. همانطور که گفته شد، تعجب نکنید وقتی فرزندتان محدودیت های شما را با بلندتر شدن یا تلاش برای جلب توجه در چهره شما آزمایش می کند. اگر والدین پس از تشدید رشد کودک تسلیم خواسته‌های کودک شوند، می‌تواند به کودک بیاموزد که برای رسیدن به خواسته‌هایش باید سریع‌تر افزایش یابد.

استثنائات نادیده گرفتن رفتار
برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است از تعامل با دیگران اجتناب کنند یا در برقراری ارتباط با نیازهای خود مشکل تری داشته باشند. برای این کودکان، استفاده از رویکرد اصلاح رفتار متفاوت توصیه می شود.

در زیر چندین تکنیک وجود دارد که به او کمک می کند تا از نافرمانی عمدی خود دست بردارد و مبارزات قدرت را کاهش دهد. بنابراین، بیایید شروع کنیم! نکات زیر را بخوانید یا ویدیو را تماشا کنید که به گفته والدین مفید است:

1. در سطح کودک نوپا پایین بیایید و تماس چشمی برقرار کنید
دیدن وضعیت از دیدگاه کودک نوپا می تواند معنای تحت اللفظی داشته باشد. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای برقراری ارتباط بهتر این است که وقتی با او صحبت می‌کنید تا سطح چشم‌های او پایین بیایید. انجام این کار سه فایده دارد:

او شما را جدی خواهد گرفت وقتی سعی می کنید جدی باشید خسته کننده است به جز اینکه او فکر می کند همه چیز خنده دار است. تا سطح او پایین بیایید، تماس چشمی برقرار کنید و دستورات خود را با لحنی آرام اما محکم بیان کنید.
داری محترم تر میشی زمانی که شما از بالا با او صحبت می کنید، می تواند احساس کند که "با او صحبت می شود". زانو زدن در سطح او شما را مجبور می کند که محترمانه تر صحبت کنید و نیازهای او را برطرف کنید.
شما از جنگ قدرت اجتناب می کنید. وقتی می تواند چشم به چشم شما را ببیند و با شما صحبت کند احساس می کند شنیده می شود، کمتر تدافعی می کند و به احتمال زیاد ملزم است

 

2. نیات کودک نوپای خود را پیدا کنید
به نظر می رسد سرکشی در همه جا وجود دارد. وقتی کودک نوپایتان از خوردن غذا امتناع می کند، یا زمانی که بهتر است بداند روی تخت نپرد (مخصوصاً بعد از اینکه قبلاً بارها از او خواسته اید که دست از کار بکشد) آن را می بینید.

اما اگر بخواهم حدس بزنم، او بدرفتاری نمی کند تا شما را عصبانی کند. جلوتر بروید و ممکن است متوجه شوید که درست زمانی که از او خواستید برای غذا خوردن سر میز بیاید، سعی در تعمیر یک اسباب بازی دارد. پریدن روی تخت عصیان نبود، بلکه هیجان روی تخت جدید او بود.

قبل از واکنش به رفتار او مکث کنید و کنجکاو باشید که چرا او اینگونه رفتار می کند. شما همدلی نشان می‌دهید و به او اجازه می‌دهید بداند که شما «هم‌طرف هستید».

به عنوان مثال، از پسرم خواستم کمی حرکت کند تا زیاد نزدیک برادرش ننشیند. او در جای خود ماند، بنابراین من دوباره سعی کردم، "می توانید حرکت کنید تا برادرتان کمی جا داشته باشد؟" هنوز پاسخی نداده و وانمود می کند که صدایم را نمی شنود.

سپس از خودم پرسیدم که آیا دلیل دیگری وجود دارد که او نمی‌خواهد حرکت کند، و متوجه شدم که او می‌خواهد نزدیک برادرش بماند.

بنابراین، سپس گفتم: «می‌خواهی نزدیک برادرت بازی کنی، نه؟ به نظر می رسد او در حال تفریح ​​است و شما هم می خواهید همین کار را انجام دهید.» تنها پس از آن که من به نیت اصلی او اعتراف کردم، او حرکت کرد.

قبل از بیان عواقب، احساس فرزندتان و اینکه چرا به او گوش نمی دهد را بپذیرید و با آن همدلی نشان دهید.

شاید او از یک روز طولانی خسته شده است، به همراهی شما نیاز دارد یا همان اسباب‌بازی را می‌خواهد که برادرش با آن بازی می‌کند. در ذهنیت او غوطه ور شوید و به دنبال دلیل کارهای او بگردید - وقتی احساس کند که او را درک می کنند، مورد حمله قرار نمی گیرند یا مورد سرزنش قرار نمی گیرند، این کار را انجام می دهد.

یک سوالی را که همیشه باید قبل از تنبیه کودک نوپا بپرسید بیاموزید.

قبل از تنبیه فرزندتان چه چیزی بپرسید
3. عواقب آن را ببخشید و دنبال کنید
آیا تا به حال به کودک نوپایتان گفته اید که بهتر است رفتار کند یا نه؟ تهدیدهای کاذب نه تنها مؤثر نیستند، بلکه به ندرت اجرا می شوند.

پیامدهایی که با رفتار او گره خورده است، تجربیات یادگیری است، به شرطی که آن را دنبال کنید. پایین گذاشتن پای خود محدودیت هایی را برای او ایجاد می کند.

و عمل به قول خود اعتمادی را که او به شما دارد تقویت می کند. در حالی که ممکن است نتوانید در کوتاه‌مدت مورد لطف قرار بگیرید، اما زمانی که به طور مداوم دنبال می‌کنید اعتماد او را جلب می‌کنید. در غیر این صورت، او می‌آموزد که می‌تواند به رفتار نادرست خود ادامه دهد، زیرا عواقبی که شما ادعا می‌کنید هرگز اتفاق نمی‌افتد.

بیاموزید که چرا باید عواقب آن را دنبال کنید.

4. نبردهای خود را انتخاب کنید
گذراندن وقت با کودک نوپا ممکن است احساس خستگی کند، اما زمانی که هر تعاملی منجر به دعوا شود، بیشتر احساس خستگی می کند. شما او را مانند یک شاهین تماشا می کنید که در اولین نشانه رفتار نادرست آماده اصلاح است.

با این حال، گاهی اوقات، شما باید نبردهای خود را انتخاب کنید و تصمیم بگیرید که کدام رفتار برای تصحیح حیاتی است و کدامیک آنقدرها مهم نیستند. همه چیز نباید یک نبرد باشد. در حالی که ثبات کلیدی است، شما همچنین باید به انعطاف پذیری اجازه دهید و فضا را برای تفاوت های ظریف زندگی باز کنید.

یک بار با کودک نوپایم دعوای طولانی و سختی کردم زیرا می خواستم او شلوار جین بپوشد در حالی که او می خواست شلوارک بپوشد. فقط با فکر کردن بهش دلم میگیره

از خود بپرسید که این موضوع واقعا چقدر برای شما و خانواده تان مهم است. آیا آنچه در مورد آن بحث می کنید واقعاً اهمیت دارد، به خصوص در دراز مدت؟ ضربه زدن سزاوار توجه شماست، اما بسیاری از مشاجرات احتمالاً جزئی هستند و بهتر است رها شوند.

راه ساده دیگری برای سر خوردن همه چیز؟ پس از نافرمانی، به او کمک کنید "وجهه خود را حفظ کند".

فرض کنید قرار است بعد از غذا دست هایش را بشوید، مگر این بار، او از این کار امتناع کرد. به جای اینکه از عصبانیت فوران کنید، با بازیگوشی او را با هم به سمت حمام ببرید و بگویید: «بیایید به حمام برویم و آن دست های چسبناک را بشویم.»

لحن خود را به جای رئیس‌جمهوری و "بد" آرام و آرام نگه دارید. هنگامی که شما مایل به انتخاب نبردهای خود هستید، او رفتار نامناسب و خلق و خوی خود را بیشتر نمی کشد.

یاد بگیرید چگونه با یک کودک مشاجره برخورد کنید.

5. به کودک نوپاتان حق انتخاب بدهید
انتخاب کردن می تواند یک فروپاشی احتمالی را مهار کند و کودک نوپا شما را تشویق کند که گوش کند. چگونه؟ پیشنهاد انتخاب:

او را تشویق می کند که صاحب وظیفه شود. پوشیدن ژاکت به نظر ایده وحشتناک مامان که باید علیه آن شورش کنم نیست. درعوض، او باید بین ژاکت سبز یا خاکستری تصمیم بگیرد.
تعارض را کاهش می دهد. با جلب توجه به انتخاب هایی که می تواند انجام دهد، نه به وظیفه ای که در مقابل آن مقاومت می کند، از بسیاری از عصبانیت ها اجتناب کنید.
احساس قدرت می کند. او تقریباً همیشه تحت حاکمیت تصمیمات بزرگسالان است، در حالی که انتخاب کردن به او اجازه می دهد تا نظرات خود را بیان کند. او انتخاب های خود را پذیرفته و آنها را دنبال خواهد کرد.
نشان می دهد که برای نظرات او ارزش قائل هستید. شما بیشتر تصمیم‌ها را به جای او می‌گیرید، اما به دلیل اهمیت دادن و احترام به تصمیم‌های او، گزینه‌هایی هم پیشنهاد می‌دهید.
به او کمک می کند تا خودش فکر کند. انتخاب دادن به او اجازه می دهد تا خود را نشان دهد و مهارت های تفکر انتقادی را توسعه دهد. او خودش را مسئول می داند و تصمیم می گیرد که کدام گزینه را ترجیح می دهد.
هشدار منصفانه: پیشنهاد انتخاب ها زمانی که به درستی انجام نشود نتیجه معکوس می دهد. او ممکن است زمانی که هیچ انتخابی نداشته باشد (مخصوصاً زمانی که شما آنها را اغلب پیشنهاد می کنید) درخواست کند یا گزینه ای را انتخاب کند که شما دوست ندارید.

ترفند دو قسمتی است. ابتدا، تعداد دفعات انتخاب خود را محدود کنید (بعضی از انتخاب ها در اختیار او نیست). و دوم، بین دو گزینه مورد تایید والدین ، که با هر یک از آنها مشکلی ندارید، انتخاب کنید.

فرض کنید به خانه مادربزرگ می روید که غیرقابل مذاکره است. ممکن است بگویید: «ما می‌رویم پیش مادربزرگ. کدام ژاکت را می‌خواهید بپوشید، سبز یا خاکستری؟» نگو، "می خواهی بروی پیش مادربزرگ یا اینجا در خانه بمانی؟" به خصوص اگر قصد ندارید او را بخواهید.

نکات بیشتری در مورد دادن حق انتخاب به کودکان دریافت کنید.

دادن حق انتخاب به کودکان
6. علت را توضیح دهید
محققان مطالعه‌ای را انجام دادند که در آن یک زن می‌توانست با گفتن «زیرا» خط خود را برای کپی برداری کوتاه کند.

به نظر می رسد، زمانی که ما دلیل داشته باشیم، مردم بیشتر از آنها پیروی می کنند.

در مورد کودک نوپا شما هم همینطور است. در دنیایی که بزرگسالان بر آن تسلط دارند، از اینکه مدام به او می گویند چه کاری انجام دهد، احساس رنجش می کند. تصور کنید از قوانینی پیروی می‌کنید که همیشه نمی‌فهمید، یا کارهایی را انجام می‌دهید که تمایلی به انجام آن ندارید.

به جای اینکه بشنود چه کاری باید انجام دهد یا انجام ندهید، انگیزه بیشتری برای پیروی از آن خواهد داشت که بداند چرا باید انجام دهد.

دفعه بعد که از او خواستید کاری انجام دهد، دلیلی را دنبال کنید: «روی تخت نپرید، ممکن است بیفتید و به خودتان آسیب بزنید».

ارائه دلیل شما را از معادله خارج می کند و روی کاری که باید انجام شود تمرکز می کند. شما آن «مادر بدی» نیستید که فقط به این دلیل که می توانید، او را اداره می کند. شما به او اجازه می دهید تا بداند چرا باید کاری را که از او خواسته اید انجام دهد.

با دلیل، به نظر شما رئیس‌جمهور نخواهید بود، به‌خصوص وقتی که کلمات شما لحنی محترمانه دارند و دلیل درخواست خود را توضیح می‌دهید.

بیاموزید که چگونه کودکان را وادار به گوش دادن بدون فریاد زدن و از دست دادن خونسردی خود کنید.

چگونه کودکان را وادار به گوش دادن بدون فریاد کنیم
7. زمانی که کودک نوپا آنچه از او خواسته شده است را انجام می دهد، تحسین کنید
بچه ها با توجه خوب یا بد رشد می کنند. متأسفانه، مشاجره، فریاد زدن ، و سرزنش انواع توجهی است که آنها ترجیح می دهند به آن توجهی نداشته باشند.

بهترین راه برای مقابله با رفتار نادرست این است که کودک نوپای خود را تحسین کنید و هنگام رفتار او به او توجه کنید.

شاید دیدی که با برادر کوچکش مهربانانه رفتار می کند. به آن اشاره کنید و بگویید: "شما خیلی مهربان هستید - وقتی که بلوک ها را با او به اشتراک گذاشتید، برادرتان را خوشحال کردید." یا بعد از اینکه ظرف‌هایش را در سینک گذاشت، بدون اینکه شما بخواهید، به او یک امتیاز بدهید.

در اعماق وجود، بچه ها می خواهند والدین خود را راضی کنند. آنها تایید ما را می خواهند و زمانی که ما از آنها ناامید یا عصبانی هستیم خرد می شوند . از آن به نفع خود استفاده کنید و وقتی خوب رفتار کرد او را تحسین کنید.

چگونه کودکان نوپا را بدون فریاد گوش دهند

8. دستورالعمل را «نپرسید».
آیا از کودک نوپایتان التماس کرده اید، خواه حمام کردن، رفتار کردن یا به پایان رساندن برخی کارها؟ اگر مجبور بودم حدس بزنم، او آن را رد کرد و تو را کوک کرد.

زمانی که نمی توانید از «پرسیدن» دستورالعمل یا مذاکره اجتناب کنید. وقتی می گویید وقت حمام است، مطمئن شوید که نادیده گرفته نشده اید یا با سکوت مواجه نشده اید. به او اجازه ندهید به بازی های ویدیویی یا بازی با اسباب بازی ها ادامه دهد.

گاهی اوقات می توانید نبردهای خود را انتخاب کنید و در نیمه راه با او ملاقات کنید. برای دیگران، شما باید در موضع خود بایستید.

به جای اینکه از او بخواهید کاری انجام دهد ("آیا می توانید حمام کنید؟")، تکلیف را با عبارات اجتناب ناپذیر بیان کنید ("زمان حمام کردن است").

9. از زبان مثبت استفاده کنید
استفاده از زبان مثبت به این معنی است که کلمات خود را در کاری که کودک نوپا می تواند انجام دهد بیان کنید ، نه چیزی که او نمی تواند . این تفاوت بین «راه رفتن» و «ندویدن» است.

بهتر است، وقتی او را در حال انجام کارهای خوب می بینید، با زبانی مثبت او را تحسین کنید. فرض کنید او در ملاء عام فرار نمی کند. او را تحسین کنید و بگویید: "به راه رفتنت نگاه کن!"

او بهتر به زبان مثبت پاسخ می دهد زیرا هیچ کس دوست ندارد به او گفته شود چه کاری انجام نده. به علاوه، او همچنین باور خواهد کرد که می تواند رفتار و عملکرد خوبی داشته باشد. وقتی چیزهایی مانند «فکر هم نکن...» را می‌گویید، ایمان ندارید که او می‌تواند این دستورالعمل‌ها را اجرا کند.

10. تهدیدهای توخالی نکنید
گفتن تهدیدهای توخالی یا اظهارات وحشیانه اقتدار شما را تضعیف می کند. "اگر اسباب بازی هایت را بر نداری، من همه آنها را بیرون می اندازم!" وقتی داستان ظالمانه به نظر می رسد وزن کمی دارد. (البته مگر اینکه واقعاً آن را دنبال کنید.)

همچنین ممکن است به تعمیم ناعادلانه متوسل شوید. به عنوان مثال، ممکن است به کودک نوپای خود بگویید: «تو هرگز به حرف های من گوش نمی دهی» یا «تو همیشه بد رفتار می کنی». این عبارات نه تنها او را به جای عمل برچسب می زنند، بلکه نادرست هستند (او همیشه اینگونه رفتار نمی کند، 7/24).

درباره اجتناب از تهدیدهای توخالی بیشتر بخوانید.

11. پس از پایان عصبانیت صحبت کنید
افشا: این مقاله حاوی پیوندهای وابسته است، به این معنی که در صورت خرید، کمیسیونی دریافت خواهم کرد - بدون هزینه اضافی برای شما.

دانیل جی سیگل و تینا پین برایسون در کودک تمام مغز می‌گویند، بچه‌ها وقتی شروع به عصبانیت کرده‌اند از نقطه منطق گذشته‌اند . این شبیه احساسی است که ما در طول خشم جاده‌ای احساس می‌کنیم—فایده ای ندارد که در یکی از آن قسمت‌ها با ما صحبت کنیم.

کودک تمام مغز اثر دانیل جی سیگل و تینا پین برایسون
در عوض، صبر کنید تا عصبانیت فروکش کند. کودک نوپای خود را به آغوش بکشید و با احساسات او همدردی کنید. از طریق طغیان های او در کنار او باشید و به او اجازه دهید آرام بگیرد.

هنگامی که او آرام شد، تنها در این صورت است که می توانید صحبت کنید و از او انتظار داشته باشید که واقعاً به آنچه می گویید گوش دهد و پردازش کند.

اینجاست که چرا نباید احساسات کودکان را نادیده بگیرید.

احساسات کودکان را نادیده نگیرید
12. به صحبت های کودک نوپاتان گوش دهید
چند وقت یکبار به حرف فرزندتان گوش نداده اید که توجه شما را می خواهد ؟

بچه های من می توانند توجه من را جلب کنند، اما ذهن من در این فکر است که آیا ریحان کافی برای تهیه پستو دارم یا نه. پاسخ همیشگی من پس؟ "اوهوم..." در حالی که وانمود می کنم دارم به داستان های آنها گوش می دهم.

دقیقاً در بازی A من وجود ندارد.

وقتی کودک نوپا صحبت می کند گوش کنید. بله، داستان‌های او می‌توانند بی‌وقفه باشند و نیمی از زمان‌ها بی‌معنی باشند، یا شما ترجیح می‌دهید کاری سازنده یا آرامش‌بخش انجام دهید.

اما گوش دادن به او باعث ایجاد پیوند قوی و جلب اعتماد و عشق او می شود. و بالاتر از همه، گوش دادن محترمانه است. ما فقط می توانیم انتظار داشته باشیم که با ما همان گونه رفتار شود که با دیگران رفتار می کنیم، درست است؟